Hüzün Yanığı 2

Her kalp bir magaradir; bazen günes görmemis ebrulî bir hüzün renginde, bazen de atesine rüzgâr degmemis kursunî kül renginde… Kuldan küle varan bir hikâyedir hayat, kimsenin göremedigi bir yangin yeridir yürek… Baslamadan biten baharlar yasar insan. Henüz yolun basinda solup giden yapraklardir çektigimiz acilar… Kan gölünde hüzün gözyaslarimizla durulaniriz hayati anlamak için. Önce sanci, sonra arayis, nihayetinde matem-i vuslattir âsiklarin yazgisi…

Hüzün kokulu Turna'dan kül gözyaslari döken Mihriban'a uzanan yolun yorgunudur Cem. Arkasinda birakmak istedigi bir hayat vardir, pismanliklarla örülü. Her birimizin ihtiyaç duyup da dillendiremedigi bir arayisin yolcusudur. Ve her insanin mutlaka bir kirilma noktasi oldugunu hatirlatir bize. Uyanmak ister gaflet uykusundan, doruklara sevdalanmak ister kulluguna ermek için. Ashab-i Kehf misali imanin ve tevekkülün derinligine dalmak ister. Hayran olur yedi iman kahramani gence ve sadakat örnegi Kitmir'e. Revan olur hakikate giden yola...

Günümüz gençlerinin karanliklarda bin parçaya bölündügü ask yolunda onlara iman- i Askin nasil oldugunu gösterir Cem. Magara arkadaslarinin Kur'an'da zikredilen övgü dolu hikâyelerinde Cem'den Cemal'e dönüsmüstür... Genç yürekleri uçurum bosluklarindan alip, Ilahi Askin zirvesine tasiyan bu yolculuk, hepimizin yol hikâyesidir.

Üç magara: Derinkuyu, Ashab-i Kehf ve Hira.

Üç karakter: Turna, Cem ve Mihriban.

Üç mekân: Avanos, Bergama ve Tarsus.

Ve Ilahi Askin aynasinda yansiyan sarsici bir ibret öyküsü…