Yolda

Amerikan edebiyatinin devi Jack Kerouac'tan, Beat Kusagi destanini yazan kitap: Yolda.

Kafalari dumanliydi, hayatin sillesini yemislerdi belki, iflah olmaz hayalperestlerdi... Yasam yazilacak bir siirdi onlar için ve beklemezdi.

Gökyüzü bunca genis, hayat bunca kisa, hayaller bunca sonsuzken yol özgürlüktü. Yol dostluktu, maceraydi; sonsuz olasiligin toplami, yasamin kaynagiydi. Yolun sonunda ask vardi, söz vardi, ses vardi; baslangiçlar hep sen, hep heyecanliydi. Hizla giden bir arabanin dikiz aynasina yansiyordu hayatin anlami, öyle bir sey varsa tabii; tan kizilliginda, gecenin bagrinda, bir dostun yani basinda. Hareket halinde olan için ölüm yoktu, tasa yoktu; devinim vardi sadece, dünyayi berraklastiran, yasami anlamli kilan. Yildizlarin altinda, hizla giden arabalarin arka koltuklarinda, kaçak atlanan tren vagonlarinda, çadirlarda, barakalarda, uzak diyarlarda kutsal yasam vardi ve yüreklerindeki coskuyu daracik bir dünyaya sigdiramayanlar, yollarda sahlandi. Nereye olursa...

Bir caz melodisi gibi kivrak ve neseli, bir esrimeydi hayatin kendisi, tipki bir düs gibi ve tüm gerçekler, hizla giden bir aracin tekerleklerini öpen asfalt misali önlerine seriliverdi.

Jack Kerouac, bir döneme damga vuran Yolda'da kendi hikâyesini anlatiyor. Sansürsüz, yalansiz, oldugu gibi. Belge niteliginde bir roman, ayni zamanda bir sarki bu belki de; özgürlügün, arayisin, dostlugun, kayip babalarin ve küskün ogullarin, onulmaz yasam hasretinin sarkisi.

Yasama ve aska saygiyla: Yolda!