Şizofren Aşkın Günlükleri

Ne acimasiz ne bencilim degil mi?

Sana sahip olmak ugruna

Belki de tüketmek pinarlarini yaptigim

Bilmesem nasil bir yüregin oldugunu

Hiç düsünmem

Geçirirdim pençelerimi en derin yaralarina

Ama öyle güzel, öyle çocuk ki yüregin

Seni sana birakmamak olacak en büyük günah

Ve biz

Yeryüzünün yarim kalmis hikâyeleriyiz seninle

Tüm vedalarin adiyla.

Bir kadin ve bir erkek... Bir kis gecesinde, kaderlerinin yillar öncesinden dügümlendigi Büyükada’daki otelin farkli odalarinda yagmurun sesini dinlemektedirler. Kadin tutkulu, sefkatli ve hassastir. Erkek bencildir, haindir. O güzel kadini yillar içinde çok kirmistir, bilir kendi kabahatlerini... Camlarin zangir zangir titredigi bu firtinali gece, belki de erkegin son sansi olacaktir. Iyi bilir askin adaletsizligini. Yasanan hiçbir seyin kaybolmadigini, ne yasanmissa bir yerde sakli durdugunu, bir gün önüne çikacagini, bundan kaçis olamayacagini... Adali Mikail’in Kahvesi’nde oturmus, Herkes kendisini aldattigi kadar suçlu! diye kendi kendine mirildanirken, çayini içer ve sadece bekler!