Halvet Der Encümen

Seninle dogrulur dogrulturduk saatlerimizi. Vakti gelince kizil bir hülya halinde sehrimizi, sehrin bize ait olmayan çehresini, giderek bize ait oldugunu ögrendigimiz yer yüzünün yüregini kana boyardik . Bir günes gibi batarken ne solgun , ne sararmis , ne soylu sesimiz olurdu. Seninle çignedigimiz bu toprak , simdi gözlerini kilcal sözlerden de çekerek öte dünyaya tasidi. Seninle içitigimiz suyun sesi paslandi , sindi dört unsurun hakikati , sinik bir ses kaldi eylül sokaginda kuru yapraklarda.(Tanitim Bülteninden)