Agafya

Sana yeni bir isim verdim ben, Agafya dedim. Yüce ask dedim.Kalbimin en derinine sakladim seni, kimse görmesin istedim.Ve o ismi sadece ben bildim ve sen sadece benim oldun...Beni sevmek bana tahammül etmek demektir. Eger beni seviyorsan buna katlanacaksin. Beni ben olmaktan çikararak sevemezsin. O zaman sevdigin kisi ben degil, baska birisi olur. Sen baska birisini istiyorsan, o zaman baska birine git, ben ise buyum. Iste senin asil çaresizligin de burada basliyor Anton.1920’li yillar. Rusya’da büyük bir devrim olmus, Avrupa birdenbire kendi derdine düsmüs, Birinci Dünya Savasi’ni yarida kesmek zorunda kalmistir. Devrimden kaçan Rus asilzadeler, dillere destan güzel Rus kadinlari, isgal altindaki Istanbul’un yolunu tutmuslardir. Bir tarafta Anadolu’da amansizca süren ölüm kalim savasi, bir tarafta Istanbul’un yeni tanistigi gece hayati... Istanbul, tarihinde ilk kez kadinlarla ama bambaska kadinlarla tanismaya hazirlanmaktadir... Bir tarafta gurbette yasanan kanli bir askin hikâyesi... Bir tarafta intikamlar, trajediler, asklar...