Kimliği Kirletilmiş Mabedi Ciltli

Tek yoldasi seslerdi. Onlar da bazen çiglik çigligaydi…

Karanlik vardi. Gidislerin, terk edilislerin, umutsuz anlarin ve çaresizligin karanligi degil... Saf karanlik!
Bir çocuk vardi karanlikta. Isik arardi. Umut dolu hayallerini resmederdi karanliga. Görmedigi aynalarin üzerinde beliren silik siluetlerden korkuyordu geceleri. Kimligi Kirletilmisler Mabedi’nin cam kenari mumlari erimeden, her gün göremediklerini kurban ediyordu atese. Her bir hayalde, yalnizlik atesinde yanan yüregi, donuk karanliga resmediliyordu sakince.
Yalnizligi, yagmurlu bir gecede zihnine ölüm düsmüs genç bir kiza yoldas oldu. Rastgele çevrilen bir telefon numarasi, iki ruhu bir araya getirmisti. Adi Kader olan yazarin yazdigi hikâyenin yalnizca bir sahnesini oynamak üzere konustular. Geçmisin dügümleri onlar daha anlamadan baglanmis, ipin ucu bir yere atilmisti.
Ve geçmis, bazen geçmez, saklanirdi.
Çocuk yagmurda islanmayi severdi, kiz ise yagmuru izlemeyi...
Yagmur güzeldi. Ama yagmurdan bir adam, rüzgâr eserse firtina çikmasina sebep olabilirdi.