Sanat Sahada

Nermin Saybasili'nin yazilari metinsellige/görsellige elestirel bir biçimde yaklasan Görsel Kültür çalismalarindan besleniyor. Yazilarin bazi ortak kabulleri var: Birincisi, imge ya da nesne dogal degildir. Görüntü ya da görsellik ögrenilen ve ögretilen, empoze edilen ve terbiye edilen, kültürel bir yapi olarak üretilen bir “teknoloji”dir. Ikincisi, her görsel kültür arastirmasi, toplumsalligin, hem görsel alanin üretildigi toplumsalligin, hem de toplumsal alanin görsel üretiminin incelenmesini gerektirir. Üçüncüsü, sanat çalismasini “estetik bir yapit” olarak tarihsellestirmekten ya da siniflandirmaktan farkli bir yol daha var elimizde: Onu bir çesit etnografik saha çalismasinin bilgi nesnesi olarak okuma imkâni. Böylece hem sanat çalismasindan ögrenmemiz, hem de bildiklerimizi onun sayesinde sinamamiz mümkün oluyor.

“Sanat Sahada” basligi yalnizca sanatçilarin islerini bir antropolog gibi yeniden yorumlayarak yaptiklarina isaret etmiyor, ayni zamanda sanat tarihçilerinin ve kültür kuramcilarinin da kendi “saha”larini diger “saha”lara açtiklarini, açmalari gerektigini vurguluyor. “Sanatin sahasinin”, sanatin üretildigi ve sergilendigi galeri, müze, sinema salonu ve benzeri sabit mekânlardan çok daha genis bir alana yayildigina isaret ediyor. Saybasili'nin yazilari bugünün dünyasinda görsel deneyimimizin formel olarak kurulmus ve düzenlenmis bir görme rejimini astigini, sanatçinin da, bizim kendi göz ve bakisimizin da artik itaat etmedigini kanitliyor.