Rengin Ölümü Ve Yolcu

Geçmek gerek,
Rüzgâr sesi geliyor, geçmek gerek.
Ve ben yolcuyum, ey daimî rüzgârlar!
Götürün beni yapraklarin olusum enginligine
Kavusturun beni sularin tuzlu çocukluguna
Ve ayakkabilarimi üzüm bedeninin gelisimine dek
Doldurun tevazûnun güzellik kimiltisiyla
Dakikalarimi tekrar eden güvercinlere dek
Zirveye çikarin içgüdünün beyaz gökyüzünde
Ve varligimin gerçeklesmesini agacin kenarinda
Kaybolmus temiz bir iliskiye dönüstürün
Ve yalnizligin teneffüsünde
Çarpin bilinç kapilarimi
Salin beni o günün uçurtmasinin pesine
Götürün beni yasam boyutlarinin halvetine
Hiçin mülâyim huzurunu
Gösterin bana.