Ziya Gökalp, Kemalizm Ve Türkiye'de Korporatizm

Türk siyasal düsüncesinin, hatta diyebiliriz ki Türk kamu felsefesinin temel egilimi korporatizmdir. Ister dayanismaci ister fasist alt türleriyle olsun, bu egilimin temel özelligi kapitalizme antiliberal bir teorik-ahlaki rasyonel saglamaya çalismasi ve Marksizm ile sosyalizme karsi olmasidir.

Korporatizm, toplumu birbirlerini uyum içinde tamamlayan organlardan, meslek zümrelerinden olusan bir organizma olarak görür. Hem liberalizmin bireyciligini, hem de sosyal siniflarin varligini, sinif çatismasini ve emek-sermaye çeliskisini reddeder. Türkiye’deki asiri ve ilimli sag akimlar ve partiler, silahli kuvvetler, klasik Kemalistler, “Kemalist Sol” ve “sosyal demokratlar”, ama ayni zamanda belli ölçülerde bazi sol gruplar, sahip olduklari temel düsünsel kategoriler bakimindan bu korporatist semsiyenin altindadirlar; kritik siyasi karar anlarinda, birbirlerinden farkliymis gibi duran bütün bu siyasi çizgiler arasindaki o sasirtici uzlasmalarin nedeni de budur.

Bu düsünce hattinin en yetkin ve kaynak sahsiyeti olan Ziya Gökalp, çagdaslari ve ardindan gelen kusaklar tarafindan özgün niteliginden uzaklastirilmis, saga sola çekistirilerek kendi hakikatinden koparilmistir. Oysa eserleri bugün de dikkatle incelenmeyi hak eden bir özgünlüge sahiptir. Taha Parla’nin klasiklesmis kitabi bunu yapiyor: Hem Gökalp’in hakkini teslim etmeye, hem de onun düsünceleri üzerinden Türkiye’yi daha iyi anlamaya çalisiyor.