Dervişin Safa Defteri

Dinle sözümü sana direm özge edâdir
Dervis olana lazim olan ask-i Hüdâdir
Dervis; istidadi, sevk u zevki ve en önemlisi “izni” varsa nefs mertebelerinde seyreder, terbiye ve tezkiyesini kazanir; ilâhî tecellîlere mazhar olur. Mahlûkatin en sereflisi oldugunun idrakine bireysel tecrübeleriyle varir, daha dogrusu bu yolda cehdeder. Ardindan ezkâra, evrada, semâya durur. Hamliktan pisme, pismekten de yanma yoluna geçer, halk içinde Hakk ile görüsme olarak tabir edilen “halvet der encümen”i deneyimler ve anlar ki vakit, bu lütuflarin safâsini sürme vaktidir.
Dervisin Safa Defteri, ömrünü tasavvuf yolunun fakîri olmaya adayan Mim Kemâl Öke’nin Mevlânâ Celâleddin Rûmî Hazretlerinin eserlerini bütüncül bir bakisla, eserlerde üzerinde durulan süreçlere, kavramlara ve yaklasimlara odaklanarak inceledigi “Yedi Meclis”ten olusmakla birlikte Hz. Mevlânâ’dan bir ilmihal teskil ediyor. Bu baglamda, Islam’in bes sartini, iman esaslari ile ser’î açidan incelerken eserin öz suyunu “sûfî gözüyle seriat” olarak ortaya koyuyor.
Tasavvuf bir hal ilmidir ve esref-i mahlûkat olan insanin Allah tarafindan anbean çekip çevrilen kalbine dair bu ilim, yüzyillar önce Hz. Mevlânâ’ya bahsedilmistir. Mim Kemâl Öke, iste bu kalbin merkezi olan Islam’in bes ana sütununu Hz. Mevlânâ’nin eserlerinden damittigi zarif ve nüktedan bir üslupla aktariyor.
Öyleyse bu kitabin –insan kitabinin- gönül sayfalari, yukaridaki niyaz ilâhîsinin izleyen beyitlerinde terennüm edilen semâ-safâ irtibatinin günümüzün rasyonalite ve absürtlük karsitligiyla kurgulanmis dünyasinda, seriat ve hakikat hasreti çekip marifete vâsil olmayi dileyen nice kalbe ilham olmasi niyetiyle açiliyor.
Âsikin nesi var ise Masuk’a fedâdir
Semâ safâ, cana sifâ ruha gidâdir