Türk Komandoları Silahın Zülfikarın Olsun Mehmetçik

“Anlarla, durumla, mekânla, içgüdülerle, dürtülerle, tehlikelerle ve benlikle yarisilir burada. Ve karsida olanin çok önemi yoktur aslinda. Hedefe girme ani gelip çatmissa eger, bütün kökler kopartilip atilmistir zaten. Ve o an, hedefe yürümek üzere ayagini yerden kesebildigin andir. Göz gözü tanimaz o zaman. Varliginin tohumuna para saymis olsan bile tanimazsin benligini. Zaman, mekân, dünya, ifrit, benlik saygi durusuna geçiverir. Mehmetçigin yakaris anidir bu. Askerin her seye karsi olan ve aslinda sadece bir tek seye karsi yaptigi haykirisi, ‘Allah!’ deyisi... ‘Ya Allah!’

Gürüldeyerek, gümbürdeyerek hedefin içine akan askerler. Mehmetçik...
Türklerin, Türk’üm diyenlerin, Türk inançlilarin kutsal ani... Serefin, namusun, imanin bedenlestigi, bayraklastigi an...
Burasi Kuzey Irak’ta gelecek arayip da, buldugumuz yerdir!”

Bu kitapta anlatilanlar biraz da hafizalarimizi tazelemek, bir zamanlar vatan topragi olan, “Türk askeri buralara giremez!” dedikleri Kuzey Irak daglarinda Mehmetçigin verdigi gögüs gögüse mücadeleyi hatirlatmak için yazilmistir: Patika barindirmayan, çigir açilamayan dag yollarinda, uçurumlardan, buzla kapli kayaliklardan çiplak elleriyle tirmanir zirvelere Mehmet. Ayilar, kurtlar, çakallardir yoldasi... Çiyanlar, akrepler, yilanlar, bitlerdir koyundasi.

Buzdan döseginin üzerinde, parmagi tetikte uyur haftalar boyu ayaz gecelerde.
Hain pusular, kalles tuzaklar, merhametsiz mayinlar yolunu gözler.
Ölüm pusuda bekler.
Mehmet ölümü bekler.
Ama ölümden de beterdir hasretlikler...

“Yazarlar çikip gelmeli buralara demistim. Olaylar onlara anlatilsin, onlar da kendi degerlerini katsinlar yasananlara. Gelecegimize isik tutulsun...

Mücadelenin içinden bir kahraman, en güzelini yaratmis.

En büyük edebiyat ödülüne layik bir eser!”

Emekli Korgeneral Kemal Yilmaz

Eski Özel Kuvvetler ve Jandarma Asayis Kolordu Komutani