5. Tim Güneş Doğsun İsteriz

“Dipçigi koltuk altima sikistirdim. Tetigi azicik ezdim. Böylece üç, belki de dört adim attim.

Iste o an gördüm teröristi!

En uçta yürüyordu. Kamburunu çikarmisti. Bes, bilemedin alti metre ötemdeydi. Ben ona bakarken, o da bana bakiyordu. Dünya sanki yok olmus gibiydi. Sadece o, ben ve birbirimize okudugumuz meydan vardi. Iste o koskoca ‘an’da birbirimize baktik.

Gecenin o son deminde, o alacakaranligin içinde, gözlerindeki ‘ak’i görüyorum. Orada, o an, o çig beyazlikta; nefretini, kinini, vahsiligini ve bana duydugu igrentiyi hissediyorum.

O sira baska bir görüntü daha var.

Kipkizil bir serare, alacakaranligi apansiz yirtiyor. Elindeki ‘Kales’in namlusundan fiskiran namlu alevi, siçramalar yapiyor. Her siçramaya, bir patlamanin neden oldugunu çok iyi biliyorum. Kizilligin çiktigi namlu bana, ben de o namluya bakiyorum.

Taraniyorum!

O sirada ben de ona ates ediyorum!

Filmlerde ‘Yandim anam!’ derler ya. Iste öyle bir yanma hissediyorum. Ne aci ne de baska bir sey. Hissettigim sadece yanma.”

Bu kitapta yazili olan her sey gerçektir. Bütün bunlar Türk askerinin Güneydogu’da yazdigi tarihin bir parçasi olmustur. Hayatta olanlarin isimleri degistirilmistir. Sehitlerin anisi ise isimlerinin geçtigi satirlarda da olsa yasasin istenmistir. Zaten onlarin kendilerini güvenlikte hissetmek gibi bir ihtiyaçlari da yoktur... Sonsuza kadar olmayacaktir da. Anlattigim her seyi “yasam” ne kadar güzel olsa da “ölüm” yasamdan daha güzeldir inanciyla yazdim.

Layikiyla öldükten sonra!

“Askerligin, vatan sevgisinin insani ne denli güçlü yaptigini, inancin, maneviyatin ne kadar önemli oldugunu yeniden ögrenmis olduk. Kahraman bir gazi, Atatürkçü bir vatan evladi ve saheser bir yazar olarak sizi selamliyorum.”
Rauf Denktas

KKTC Kurucu Cumhurbaskani