Bu Şehrin Mutfaklarında Bıçak Yok

''Sehirler de ölür, tipki insanlar gibi.''

Arapça edebiyatin güçlü temsilcilerinden Halid Halife, Bu Sehrin Mutfaklarinda Biçak Yok kitabiyla politik, dinî ve cinsel zorbaligin gölgesi altinda yasayan Suriyeli bir ailenin üç nesle yayilan, ''utanç'' duygusuyla kusatilmis hikâyesini anlatiyor.

Türkiyeli okurlarin ilk kez okuma firsati bulacaklari Halife'nin, 2013 Necib Mahfuz Kitap Ödülü'ne deger görülen romani, yani basimizdaki komsu bir ülkenin pek de bilmedigimiz tarihine ve siyasi dalgalanmalarina dair genis bir vizyon sunuyor.

Özgün dili olan Arapçadan titizlikle çevrilen eser; bireysel ve toplumsal düzeydeki çöküsü, sözünü sakinmayan bir gerçekçilikle ve etkileyici metaforlarla anlatiyor.

Yillar içinde yikici bir dönüsüme maruz kalan, çogu kisinin eski günlerini özlemle andigi Halep sehrinin basli basina bir karakter olarak yer aldigi roman; elli yili askin bir dönemde Suriye'de yasanan toplumsal parçalanmayi, yikilan hayalleri, siddeti, bastirilan aci ve korkuyu sosyal ve psikolojik derinlikle yarattigi çok sayida karakter araciligiyla gözler önüne seriyor. Halife, bu siirsel yapitinda, dogdugu sehrin ruhunu etkileyici bir gözlem gücü ve açiksözlülükle yansitiyor.

Suriye'deki çatismanin kökenini daha ''derinden'' anlamak isteyenlerin mutlaka okuma listelerine almalari gereken Bu Sehrin Mutfaklarinda Biçak Yok; sokaklari, kokulari, yemekleri, müzigiyle Halep'in kapali kapilar ardina hapsedilisini ''sasirtici'' yasam manzaralari üzerinden paylasiyor.

''Halep, korkunun mesrulastirildigi bir sehre dönüstürülmüs, resmen cezalandiriliyordu. Tasmalarini tutanlara karsi sadakatleri disinda hiçbir seyi dogru düzgün yapamayan bozguncu istihbarat görevlilerinin keyfî istekleri altinda ezilen bir sehirdi artik Halep.''