Jamaikada Bir Fırtına

Büyükler hile yapmaya kalkistiklarinda göz ardi edilemeyecek bir endiseye kapilirlar ve genellikle basarisiz olurlar. Ama çocuklar öyle degildir. Bir çocuk en korkunç sirri bile hiç çaba harcamadan saklayabilir ve bu sirri kimse ortaya çikaramaz. Çocuklarinin birçok yönünü onlar farkina bile varmadan apaçik görebildiklerini düsünen ebeveynler, eger çocuklari gerçekten bir seyleri saklamaya karar vermislerse sanslarinin sifir olacagini nadiren fark ederler.

Bir macera romanindan çok daha fazlasini vâdeden, psikolojik roman türünün de çarpici bir örnegi sayilabilecek Jamaika’da Bir Firtina, çocuklugun “belli bir vücudun içine tikilmis ve belli bir çift gözün ardina yerlesmis olmaktan baska” hangi anlamlara gelebileceginin, dünyayi kesfederken yasanan o ilk “deprem”lerin izini sürüyor. Richard Hughes bu romaninda, yikici bir firtina sonrasi aileleri tarafindan Jamaika’dan Ingiltere’ye gönderilen bir grup çocugun geçirdigi fiziksel ve zihinsel dönüsümlerin izini sürerken, çocuk ruhunun derinliklerindeki ürpertici ve tuhaf boyutlari da eselemekten hiç çekinmiyor. Hughes bu essiz büyüme hikâyesini, arka planina sömürgeciligin en görkemli ve en acimasiz dönemini, yani “zamanlarin en iyisini ve de en kötüsünü” yerlestirerek mercek altina aliyor; bazen olaylarin tamamen içinden dolaysiz bir taniklikla, bazen seren direginden gözlemleyerek, bazen de okuyucuya âdeta teatral bir performans izleterek...