Albertine Kayıp

Mademoisell Albertine gitti!Istirap, insan psikolojisine, psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder. Daha bir dakika önce, hislerimi tahlil ederken, Albertinele son bir kez görüsmeden, bu sekilde ayrilmanin, en çok istedigim sey olduguna kanaat getirmis, Albertinein bana verdigi hazlarin vasitaligiyla beni mahrum ettigi hazlarin bollugunu karsilastirip kendimi çok zeki bulmus, onu artik görmek istemedigim, sevmedigim sonucuna varmistim. Oysa, Mademoiselle Albertine gitti sözleri, kalbime öyle bir aci saplamisti ki, bu aciya pek uzun süre dayanamayacagimi hissediyordum. Benim nazarimda bir hiç oldugunu zannettigim sey, demek ki aslinda bütün hayatim, her seyimdi.Marcel Proustun dev yapitinin altinci cildi Albertine Kayip, tam da Mahpusun bittigi yerden basliyor: Mademoiselle Albertine gitti! Hizmetçi Françoisein bu ünleminin yankisi, romani genisleyen halkalarla kusatiyor: Andreeyle yüzlesme, birbirini izleyen telgraflar, Boulogne Ormanindaki sarisin, birbirini yankilayan Combray ve Venedik...Geltinin ardindan, bir gondol gezintisinde agir agir açilan yeni ufuklar.