Şehir Hayat Ve Derviş

Hepimiz yolcuyuz. "Iki kapili bir handa" gitmeler de bitmiyor, gelmeler de. Her gelis, yeni bir gidise isaret. Lakin biz yine de "tabiatin bosluk kabul etmedigi" gerçegini unutuyoruz. Belki de unutmak isimize geliyor; biraktigimiz boslugun doldurulamayacagini saniyoruz. Benden sonra tufan olur zehabina kolayca kapiliyoruz. Insanin kendisini vazgeçilmez sanmasi ne büyük bir yanilgidir. Içinde nice korkular barindiran bir yanilgi... Eh, insaniz; yanilgilarimizla, korkularimizla insan. Insan, yani unutan varlik. Neyi unutan? Her gelisin bir gidisinin olacagini. Sehir, Hayat ve Dervis, hayat yolunda ugranan küçük istasyonlarda tutulan notlardan olusuyor. Sehirden, insandan ve insani duygulardan yola çikilarak yazilan denemeler... Farzedin ki, dostunuzdan gelen birer küçük mektup. Hayatin anlamina ve askin yoluna dair mektuplar. Bir tutam kar sesi, bir bardak su ve yalnizliginiz.