Roza

Hayat gailesinin Sanliurfa’dan Hatay’a göç ettirdigi bir aile...
Yanlarinda götürdükleri birkaç parça esyadan baska ihmal etmedikleri elbette ki ölüm töreleri...
Ailenin büyük kizinin asiretinin onaylamadigi bir adama âsik olup onunla uzaklara kaçarak bir yuva kurusu ve...
Ölüm fermanini kendi elleriyle imzalayisi...

* * *
Kurdugumuz ya da bize dayatilan o minicik varolusumuzu korumak adina ülkemizin de dünyanin da gerçekleriyle yüzlesmekten kaçiniyor, burnumuzun dibinde gerçeklesen facialarla bile kendimizin yara alip almadigi ölçeginde ilgileniyor, eger ortada ders alinmasi gereken bir durum varsa baskalarinin almasi gerektigine inaniyor, kaçiyor, korkuyor, saklaniyoruz... Hamit Izol bu yüreksiz zümreye dahil degil elbette. O, agzi kapatilan, üzerine kilit vurulan, asagilanan, siddete maruz kalan, namus temizligi adi altinda katledilen, büyük sairin dedigi gibi, “soframizdaki yeri öküzümüzden bile sonra gelen” Anadolu kadininin canhiras feryadini bize de duyurmaya çalisan bir ulak, yürekli bir nefer... Isil isil parlayan bir roman ROZA, gerçek bir hikâyeden esinlenerek yazilmis cüretkâr bir basyapit, estetik deger açisindan yilin yapiti olmaya aday, edebiyatimizin yüz aki bir fenomen.
Umariz ki ROZA bir gün okullarda okutulan bir kitap olur da Gezal’i geri getiremesek de baska Gezal’lari kurtarabiliriz böylece...