Nefha

Meleklerin aglama zamaniydi. Agladilar.
Her seyin yerli yerinde oldugu, huzurun hüküm sürdügü Cennet’te tüm düzen Âdem’in (ve ardindan Havva’nin) yaratilisiyla yerle bir olur(!) Azâzîl kibre kapilir, seytana döner. Âdem, Havva ile birlikte seytana uyar. Sonra hepsi birden dünyaya sürülür. Kiyamete kadar sürecek bir mücadeledir gerisi Ancak bu sürgünden sonra her seyin yerli yerinde oldugu Cennet’te hiçbir sey eskisi gibi olmayacaktir! Önce cümleleri bozulur cennet sakinlerinin, ardindan huzurlari. En sonunda aldiklari nihai teblig ile kader çizgileri degisir. Sonrasi, Israfil’in Sûr’u iki kez üfleyecegi vakte kadar bir büyük bilinmezlik

Nefha, Sezgin Kaymaz’dan ironiyle trajedinin
bir arada vücut buldugu bir Cennet tasviri!