Çürük Vişne 1 Veca

Esila, kirpik uçlarindan dudaklarindaki tebessüme kadar acidan yogrulmus bir kizdi. Bedenine atilan darbeler ruhunda çok büyük yaralar açmisti. Sömürülecek tek bir yeri bile kalmadigi halde bu eziyeti çekmek zorundaydi. Ta ki Asrin’a kadar.

Asrin, genç kizin sikisip kaldigi bu kapanda çaresizce attigi sessiz çigliklarini isitmisti. Fakat bir sorun vardi. Genç adam yarali bir aslan gibiydi; sert, hirçin ve etrafi duvarlarla kapli.

Esila, onunla tanistiginda ruhuna daha fazla aci bulastiracakti belki de ama tek bir an bile pisman olmayacakti. Çünkü geçmisin, sirtlarinda açtigi yaralari koparip atmak o kadar kolay olmasa da ikisi de yalnizca birbirleri sayesinde iyilesebileceklerini fark ettiklerinde, bolca aci vaat eden hastalikli bir iliskinin temelleri çoktan atilmisti.

Bitti sandiklari yerden baslayan, basladiginda çogalan, çogaldikça siddetlenen bu yangin onlarin hem kurtuluslari hem de bitisleri olacakti.

“Kurtarilmaya ihtiyacimiz var. Asrin, bizi kurtar!
Beni ve çocuklugumu kurtar!”