Aşk-I Sükun

Say ettim;
yalnızlıkta,
acizlikte,
çaresizlikte

Say ettim;
tevekkülde,
teslimiyette,
rızada...

Say ettim;
nefiste
kalpte
ruhta
aşkta
sükunda

Nefisten kalbe, kalpten nefse say ettim.
Döktüm tüm çakıl taşlarımı
Gözyaşlarımın verdiği serinlik ruhumu biraz ferahlatmıştı. Tüm cesaretimi toplayıp bakışlarımı yavrumun olduğu yere doğru uzattım.
O da ne?
Gözlerime inanamadım.
Kupkuru çölün ortasında bir ananın gözyaşları rahmet, kanayan yüreği kaynak olmuştu. Bu su, kızgın çölde anayı temsil eder gibi akacak, kıyamete kadar gözyaşlarımla bereket bulacaktı.
Nuriye Çeleğen, Aşk-ı Sükun’da, Hazreti Hacer’in, teslimiyet ve tevekkülden örülmüş, yalnızlığın en koyusundan geçip hepimize analık eden şefkatiyle bereketlenen büyük yolculuğunu anlatıyor.
Her kadın Hacer’dir, fark yürüyüştedir.