Buğu

Baska bir yüzyildanmis gibi konusan, zarafet timsali bir Istanbul beyefendisi, Yasef. “Ömrümde becerebildigim tek sey, bir kadini sevmekti,” diyor. Çocuklugundan beri sevdigi kadin, Nur, Filistin savasinin ortasina dogmus, sevdigi herkesi bu savasta kaybetmis, köklü bir ailenin tek oglu olan Yasef gibi sevgi, ihtimam, egitim göremeden büyümüs, yabani huylu bir aktivist. Deger verdikleri her sey, birbirine ters.
Roman ve Gerçek baslikli bölümlerle ilerleyen Bugu, kurgu ilerledikçe romanin gerçege, gerçegin romana, Bakirköy Akil Hastanesi'ndeki hastalarin doktora, doktorlarin hastalara dönüstügü, gerçeklige, psikiyatri bilimine, roman teknigine dair yerlesik inançlarimizi sorgulayan, antipsikiyatrik bir antiroman.

Karadan ayrilmak için denize çikmak gerekir; ama denizde oldugumuzun tadina varabilmek için de denizden karaya bakmak esastir.
Öldügümüz için mi hayata bakip duruyoruz yoksa?
Yasasak ölüme bakardik.