Bhagavad Gita Tanrının Şarkısı

"Kötülüge karsilik verme, kim senin sag yanagina vurursa, ona sol yanagini da çevir… Ezilenler kutsanmistir… Insanlar sana hakaret ve eziyet ettiginde, kutsanmis olan sensin… Düsmaninla hemen uzlas… Insanlarin suiistimallerini affet… Kendin için dünya malini biriktirme… çünkü hazinen neredeyse, kalbin de orada olacaktir…” Isa’nin bu sözleri, Mahatma Gandhi’yi “hosnut etti”. Ona Londra’daki hukuk ögrenciliginin ikinci sinifina degin okumamis olmaktan utandigini belirttigi Hindularin kutsal kitabi Bhagavad-Gita’yi hatirlatiyordu. Üzerinde tüm yasam boyunca sürecek bir etki birakti. “Süphelere düstügümde, hayal kirikliklari yüzüme yüzüme vurdugunda ve ufukta bir umut isigi bile görmedigimde,” diye yazdi haftalik dergisi Young India’da, 6 Agustos 1925’te, “Bhagavad-Gita’ya döndüm ve beni rahatlatacak bir söz bulup, ezici elemin ortasinda hemen gülümsemeye baslarim.” Uzun yillar Mahatma’nin sekreterligini yapan Mahadev Desai söyle der: “Gandhi’nin yasaminin her ani, Gita’nin mesajini yasamak için harcanmis sürekli bir çabadir.” Gandhi ona “manevi referans kitabim,” derdi.