İyi Bir Güneş

Ikinci Yeni’nin hirçin sesli sairi Ece Ayhan’dan bu kez yalin, duru bir üslupla örülmüs öyküler.

Bir taksi çevirdim. Yorgundum. Eve geldik. Püsküllü Belâ’nin yanimda oldugunu düsünemiyordum. Miss Lu’nun kalan çiçeklerinin arasindan geçtik. Püsküllü Belâ kadinligi üzerinde isiklari yakti. Perdeleri çekti. Soyunup yattik. Beni çok seviyormus. Çildiriyormus benim için. Hadi, dedim. Sonra yikanip yattik.

Yakinimizdaki evlerden birinde sinsi sinsi Gounod’nun Bir Kukla Için Marsi çaliniyordu. Ancak duyabildim. Yastigimin serin beyaz örtüsüne yerlestirdim kafami. Iyi bir günes görmek istiyordum sabahleyin. Iyi bir günes. Sevgili Miss Lu’nun çiçeklerini soldurmiyan. Miss Lu için. Iyi bir günes.

Iyi Bir Günes, Ece Ayhan’in besi 1956-1958 yillari arasinda Yenilik, Seçilmis Hikâyeler, Dost dergilerinde yayimlanmis, ikisi sagliginda yayimlamayi tercih etmedigi toplam yedi öyküsünü, Ahmet Soysal’in Önsöz’ü ve Tunç Tayanç’in Sonsöz’ü esliginde bir araya getiriyor.