Babaannemin Usturası

Kendine bir hayat edinmen gerekiyordu. Edindin. Edindigin hayata tahammül gösterebilecegini sanmistin. Yanilmissin.

Yalnizligini kabullenmis ve var olmanin yollarini arayan iki mutsuz insan karsilastiginda birbirinin siginacak limani mi olur, yoksa alabora mi? Bu dünyada bir iz birakmaya çalismak, hayata karsi bir direnis midir yoksa yenilgiyi kabullenis mi? Insanin kendini yaralamasi daha mi iyidir baskasinda yaralar açmaktan?

Babaannemin Usturasi tüm bu sorularin cevabini arayan iki kisinin hikâyesini anlatiyor; Esra Pekin’in kendine has diliyle, sinema ve müzikle yogrulmus anlatisi sürpriz sonuyla okuru derinden etkileyecek

Tek bir ise yaradi bunca zaman, bunca merak; bir zamanlar umutla cevabini aradigin, bulunca anlayacagini sandigin, zamanini yollarina adadigin ne varsa, hepsini çöpe attin. Hayatini bosa harcadin. Geç de olsa anladin. Çok bilinmeyenli bu denklemi çözmek için fazla ahmaksin. Yani insansin. Biraktin. Saglamasini yaptiginda hep yanlis sonuca ulastigini kavradin. Kendine kalanla yetinmeyi, hayati vaadettikleriyle sürdürebilmeyi, kendince yöntemler gelistirmeyi, fazlasini istemeden önce iki defa düsünmeyi erdem sayanlardansin. Yöntemlerin tuhaf karsilanabilir. Alisilmisin disinda sayilabilir. Yadirganip, ötelenebilir. Kimisini kan tutabilir. Keyifleri bilir. Canini yakmak, nefes aldigini hatirlatabilir. Anlatmak zor, pek zor olabilir.
BABAANNEMIN