Nietzsche Edebiyat Olarak Hayat

Kisinin kendisini yaratmasi hayattaki en büyük amaçtir.Nietzsche, bunun tam da kendisinin yapmakta oldugu sey oldugunu söyleyerek bu amaci basarmanin, gene kendisinin getirdigi en büyük yenilik oldugunu belirtir.
Nietzsche, her dünya görüsünün tikel bir hayat biçimini mümkün kilip destekledigine ve bu nedenle özel çikarlari ve degerleri önvarsaydigina ve sergiledigine inanmasindan ötürü görüslerimizi, pratiklerimizi ve hayat tarzlarimizi yorum olarak adlandirir, böylece o, dünyayi genellikle, çesitli pratiklerimiz ve hayat tarzlarimizin yorumlardan ibaret oldugu bir metin olarak kavrar. Eserlerinde ifade ettigi görüslerin ürünü olan edebî karakter ve filozof kisi, bu görüslerden bir hayat biçimi ortaya çikaran ve baskalarinin da kendilerine ait görüslerden bir hayat biçimi ortaya çikarmalarini talep eden bir felsefecidir ve hattâ onun da ötesinde bir sanatçidir.
Çünkü herkes kendisine ait dünya görüsünü gene bizzat kendisi üretecektir. Ve kisi bir kez bir âna evet demisse, diger tüm anlara da evet demis olacaktir. Zira Bilmiyor musunuz bunu? Yerine getirdiginiz her eylemde, her olayin tarihi tekrarlaniyor ve özetleniyor. Basima sirf rastlantilarin gelebilecegi çag geçti artik; bundan böyle zaten benim olmayan ne gelebilir ki basa hâlâ? Dönen, sonunda yuvasina, bana gelen, benim kendi benligim ve uzun zamandir yabanci topraklarda olan ve tüm seyler ile rastlantilar arasinda saçilan benligimin parçalari degil midir? Kisi nasil kendisi olur peki? Bu parçalardan, yorumlardan, görüslerden ve degerlerden kendi hayatini edebî ve ebedî bir sekilde yaratarak degil mi?