Kamu Hukukunun Temelleri

Kamu Hukukunun Temelleri, kamu hukuku disiplininin tarihsel süreç içerisindeki olusumuna (onun temel özelligini ve özgün islevini belirtik kilarak) isik tutuyor. Yazar kamu hukukunu, ortaçag temel hukuk düsüncesinin sekülerlesmesinin, rasyonellesmesinin ve pozitif bir hüviyet kazanmasinin ardindan varlik bulan bir hukuk türü olarak ele aliyor.

Kamu hukukunun, modern devleti doguran degisimlerin bir sonucu olarak olustugunu, böylelikle de modern yönetim anlayisina yetke ve mesruiyet kazandirdigini savunuyor.

Kitabin birinci ve ikinci kismi, günümüzde evrensel bir fenomen haline gelen kamu hukukunun kökenine ve onun olusumuna yol veren kosullara odaklaniyor, bu kavramin ortaçag hukukçularinin rafine tartismalarina çok sey borçlu oldugunu gösteriyor.

Bodin, Althusius, Lipsius, Grotius, Hobbes, Spinoza, Locke ve Pudendorf'tan Montesquie, Rousseau, Kant, Fichte, Smith ve Hegel'e uzanan bir yelpazede, yani on altinci yüzyilin sonlarindan on dokuzuncu yüzyilin baslarina uzanan bir zaman dilimi içerisinde kamu hukukunun pratik aklin özel bir türü olarak sergiledigi gelisimi anlatiyor.

Kitabin diger üç kismi kamu hukukunun üç temel ögesini açimliyor: devlet, anayasa ve hükümet. Loughlin, konuya genis bir perspektiften bakarak, hukukun, devlet erkini sinirlamaktan çok, onun (yeniden) üretilmesini saglayan bir araç olarak anlasilmasi gerektigini ileri sürüyor.

Anilan zaman dilimi içerisinde gerçeklesen teknolojik devrimler, burjuva devrimleri ve disipliner devrimlerin devletleri, anayasalari ve hükümet etme tarzlarini nasil sekillendirdigini ayrintili olarak açiklayan Loughlin, sonuç olarak, kamu hukuku gibi çetrefilli, karmasik ve çetin ceviz bir konuyu büyük bir yetkinlikle irdeliyor.