Yabancı

Öteki, kaçinilmaz olarak çoguldur; farkli sifatlarla, farkli kosullarda ve farkli iliskiselliklerde insa edilendir. Ancak burada analizi sadece ötekiye ve onun ayirt edici oldugu varsayilan birtakim hususiyetlerine sabitlemek, “verili” oldugu düsünülenin çikmaz sokaginda sosyal bilimi tözlere teslim etmektir. Örnegin, bir “etnik” grubu etnik grup yapan, onun sabit ve ayirt edici kültürel örüntüleri veya dili degildir; aksine, siyasal, ekonomik ve kültürel veçheleri üzerinden bir tahakküm biçimini de içinde barindiran bir iliskiler bütününde yuvalanmis bakis açisidir. Ancak burada her sey çift tarafli isler. Ayni iliski içerisinde “yerli”yi kuran da yabancidir. Yabanci, bu itibarla, bir grubun nazarinda disarida olan ancak bizatihi varligiyla ve grupla iliskisiyle grubu yapilandirandir; yani aslinda içeride de olandir.

Elinizdeki derleme, bu çift tarafli dinamigin kendisini analizinin merkezine koymus ve Simmel ve Schütz'den Park ve Hughes'e, oradan da Garfinkel'e kadar uzanan fikri süreklilikte fevkalade zengin ve çarpici çalismalar üretebilmis bir arastirma pratiginin, Türkçeye ilk kez kazandirilan bazi klasik metinlerinden olusmaktadir. Elbette bu derleme de her derleme gibi ister istemez öznel, kismi ve eksiktir; ancak buna ragmen eger tek bir katkisi olacaksa o da, hâlihazirda seylestirilmis kategorileri “aramayi” sosyal bilim sanan ve toplumsali teorisist kaliplara döktükçe iç huzura eren bir tedrisi vasatliga karsi, kirik olana-sapkina-sapana özel bir önem göstermeyi ve gündelik yasamin siradan gözüken ancak devasa bir toplumsal tazyikin izlerini tasiyan nesnelerini iliskilerinde kavramayi siar edinmis bir sosyal bilim pratigine yaptigi israrli vurgudur.