Cinsel Normalliğin Kuruluşu

Osmanli döneminde cinsel yasamin bugünkünden farkli oldugunu biliriz. Okudugumuz metinler, karsimiza çikan imgeler, üstü örtülmek, inkâr ya da “tevil” edilmek istense de bir baskalik oldugunu sezdirir bize. Tarihi bilmenin ilk yarari geçmisin simdiki gibi olmadigini fark etmemizdir elbette, ama bir baska bakimdan da yararlaniriz tarihten: Kaniksadigimiz, dogal saydigimiz “bugün”ün nasil sekillendigini, simdi’ye nasil vardigimizi anlariz; bu da simdi’ye yakistirdigimiz mutlakligi sarsar. Queer teoride heteroseksüel cinselligin normal kabul edilmesi süreci üzerine üretilen zengin literatür ve tartismalarin esliginde Ezgi Saritas, basmakalip fikirlerden ve okuma stratejilerinden olabildigince uzak durarak, düsünmeyi ve nesnesini ciddiye alarak, yani anlamayi ön plana koyarak cinsel modernlesmenin izini sürüyor; edebiyata oldugu kadar hatirat, popüler cinsellik ve tip metinlerine bakiyor: Geçmisteki normalin ne oldugunu, Geç Osmanli ve Cumhuriyet dönemlerinde o normalin nasil degistigini, bugün normal saydigimizin nasil olustugunu ve sürecin içerdigi tutarsizliklari, istikrarsizliklari ve çizilen zikzaklari arastiriyor.

Queer teoriyle oldugu kadar modernlesme, tarih ve felsefeyle ilgilenen okurlarimizin da zevkle okuyacagina inaniyoruz.