Kuyu Ve Sarkaç

“Okudugum en korkutucu öykülerden biriydi. Bayildim!”

Maryanne, 12

“Sonsuz gecenin karanligi beni sariyordu. Bu yogun karanlik beni o kadar sikistiriyor, eziyordu ki soluk almakta güçlük çekiyordum.”

Bu öykünün anlaticisi, Ispanyol engizisyonu tarafindan ölüme mahkûm ediliyor ve kendini bir çesit cehennemde buluyor. Güçten düserek sersemlemis, korkudan bayilmak üzere ve yasadigi iskence yüzünden, ölüm bile gözüne hos görünüyor. En çok da o ezelî soru ona izdirap veriyor: Nasil ölecegim?

Toledo Zindanlari, mahkûmlara yapilan iskencelerle ünlenmis. Hücrenin ortasindaki kuyuda bekleyen dehseti nasil bir zihin tasarlamis olabilir? Tavana elinde bir sarkaçla insan seklinde resmedilmis Zaman figürü ne anlama geliyor? Duvarlar neden kor gibi parliyor?

Ölümün kaçinilmaz, nasil gelecegininse bilinmez oldugu bu hikâyede, anlaticinin yasadigi dehsete siz de tanik olacaksiniz. Ona kim ya da ne yardim edebilir?