Şah I Merdan'ın İntikali Hz.ali'nin Şehadeti

Peygamber son veda hacci görevini yerine getirip, Medine?ye dönerken düsünceliydi. Fikrini yani kendi içinden geçen imami insanlara açiklamanin getirecegi sikintilardan endiseliydi. Çünkü bu yetenekli insan ayni zamanda akrabasiydi. Akrabasi ama bu islerde en çok kendisi yardimci olmustu. Imamlik görevini en iyi sekilde yerine getirebilecek kisiydi. Akrabasi olmayanlar onun gibi mücadele etmemislerdi. Ne Bedir, ne de Uhud savaslarinda kimse onun gibi savasamamisti. Uhud savasinda çogu insan kaçarken, kendisi peygamberi öldürülmekten kurtardi. Hendek savasinda Araplarin en büyük savasçilarindan Amr bin Abduved?in karsisina kimse çikma cesareti göstermezken, kendisi bu savasçinin hakkindan gelmisti. Peygamber bu olay karsisinda sunu söylemisti: “Ali?nin Hendek gü-nündeki darbesi, ümmetimin kiyamete dek bütün amellerinden daha üstündür.” Hayber savasinda, bayragi ilk önce Ebu Bekir, sonra da Ömer eline alip meydana çikti; ama bir zafer elde etmeksizin geri döndüler. Peygamber çareyi, bayragi Ali?ye vermekte gördü. Bu yüzden söyle buyurdu: “Yarin bayragi öyle bir kisiye verecegim ki, o Allah?i ve resulünü seviyor; Allah ve resulü de onu seviyorlar.” Ali, Hayber kalesinin savasçilarindan önce Haris?i sonra komutan Merhab?i öldürür. Bu yetenekli insan akrabasi diye imamet makaminin basina geçmemeli miydi yani? Onu imam seçmesi tepkile-rin dogmasina neden olacakti ve halifelige geçmek isteyenler sorunlar çikaracaklardi.
Dönüs yolundaki hac kafilesi Medine, Misir ve Iraklilarin yol ayrimi olan Gadir-i Hum denen yerin yakinindaki Rabig adindaki bölgeye varmislardi. Iste hacilar bu kavsakta dagilip bölgelerine gideceklerdi.
Tam bu esnada benligini saracak sekilde zihninde ayet belirdi. Maide suresinin 67. Teblig ayetinin gerçegi söy-leydi: “Ey resul! Rabbinden sana indirileni teblig et; Ali müminlerin yöneticisidir. Eger bunu yapmazsan peygamberlik görevini yerine getirmemis olursun. Allah seni in-sanlardan korur.”
Bu ayetle birlikte içini büyük bir huzur ve kendisine karsi çikacak olanlara karsi bir cesaret olustu. Bu görevi mutlaka yerine getirmeliydi çünkü o kadar önemli bir görevdi ki bunu yapmazsa hayati boyunca yaptigi peygamberlik mücadelesi görevi yerine getirilmemis olacakti.
Artik Ali bin Ebu Talib?in imametinin halka açiklanmasi, velayet hakkinin teblig edilmesi görevi yerine getirilmeliydi. Bu amaçla peygamber kafileyi durdurdu. Ilk grup Cuhfe?ye yaklastiginda bunlarin geri dönmesini emretti. Geride kalanlarda artik rahatlikla yetisiyorlardi. Hava çok sicakti. Insanlar bir yandan agaç gölgelerine siginiyorlar, bir yandan da yaptiklari gölgeliklerde sicaktan korunmaya çalisiyorlardi. Sicaktan etkilenmemek için abalarinin yarisini baslarina çekip, yarisini da ayaklarinin altina sariyorlardi.
Peygamberin konusma yapabilmesi için deve semerleri üst üste yigildi. Bu sekilde kurulan minbere çikti ve herkesin isitebilecegi yüksek bir sesle konusmasina basladi: "Ey insanlar, yakinda çagrilacagim ve o çagriya icabet edecegim. Ben sorumluyum, siz de sorumlusunuz. O hâlde ne diyeceksiniz?" Dinleyenler: "Senin aldigin mesajlari duyurduguna, nasihat ettigine ve elinden gelen çabayi harcadigina sahadet ederiz. Allah seni hayirla ödüllendirsin" dediler. Peygamber sözlerine söyle devam etti: "Allah'tan baska ilâh olmadigina, Muhammed'in onun kulu ve elçisi olduguna, Allah'in cennetinin gerçek olduguna, kiyamet aninin geleceginde hiçbir süphe olmadigina ve Allah'in, mezarlardaki ölüleri tekrar diriltecegine sahadet etmis degil misiniz?" Dinleyicilerin: "Evet, bunlara sahadet ediyoruz" karsiligini vermeleri üzerine peygamber: "Allah'im, sahit ol" dedi ve arkasindan sözlerine söyle devam et-ti: "Ben, önceden havuzumun basina varip sizi bekleyecegim. Siz bana, havuzumun yaninda geleceksiniz. Havuzumun genisligi San'a ile Busra arasi kadardir. Orada yildizlarin sayisinca gümüs bardaklar vardir. Benim arkam-dan iki degerli emanetime karsi nasil davranacaginiza bakin."