İmgeler Kitabı

Manfred Engel’e göre, Rilke, bu siirlerde duyargasini artik kendi iç derinliklerinden fazla, dis dünyanin düzeyine yöneltmektedir. Özelikle ikinci basimla yaratisinda orta süreci açan Rilke, bu siirlerde seylere daha yogun ve dikkatli bakarak, yeni anlamlar kazandiriyor. Bunun için siirsel Ben, evin koruyucu dört duvarlarindan disariya çikar. Bu insana sirt dönmek anlamina gelmiyor. Rilke her döneminde insan üzerine özenle yogunlasir. Ama yalniz insandan dogaya ve yasama bir yönelis söz konusudur. Yine Engel’in ifadesiyle, siirde ve sanatta sanki kosul haline gelmis güzel karsisinda tereddütlere düsmeye baslar.