Bernardo Bertolucci

"Babama öykünüp siir yazmaya basladiktan, ardindan babamdan kurtulmak için siir yazmayi biraktiktan sonra benim sinemaya ilk adim atisim, Pasolini'nin asistanligini üstlenmekle olmustur. Pasolini bir dil icat ediyordu ve ben de onun yardimcisiydim. O zamanlar Marksizmi seçen bir burjuvadan beklenecek bütün sevgi, tutku ve umutsuzluklarla dolu bir Marksisttim. Gece tartismalar ve hayallerle uykuya daliyor, gün agarirken sabaha degil, gelecege gözlerimizi açiyorduk. Rehberlerimiz Rosselini ve Godard'di. Aslinda bence de sinema her zaman politiktir, fakat sistem içinde yapilan bütün filmler ayni zamanda sistem tarafindan sömürüye açiktir. Yine de günümüz dünyasinda, bize kalan tek iletisim yolunun duygu oldugu kanisini tasiyorum. Aklin kaynagini ancak duygular araciligiyla yeniden kesfedebiliriz ve bu bakimdan sinema müthis bir kaynaktir..."