Latin Amerika'da İsyanın Tarihi

“…XXI. yüzyil baslangicinda neo-liberal küresel piyasa ekonomisinin yoksullugu ve dislanmayi derinlestirip yayginlastiran, yerküre kaynaklarini geri dönüssüz biçimde yagmalayip dogayi tüketen dayatmalari karsisinda, Latin Amerika’nin isyanini yakindan izlemeliyiz. Bu isyanin bir ‘tarihi’ oldugunu, kendi tarihinin süregenlik ve kopus dinamikleri içerisinde o bereketli topraklarda yeniden ve yeniden boyverdigini hiç mi hiç aklimizdan çikartmadan… Küresel piyasa ekonomisinin hepimizi dönüstürmeye çabaladigi ‘seyir toplumu’nun en önemli zaaflarindan biri ‘belleksizlik/belleksizles(tiril)me’ çünkü. Bu belleksizles(tiril)me, kimilerine ‘Emek, sinif, sosyalizm, devrim, kamulastirma, demokrasi, milliyetçilik, ulusalcilik, bagimsizlik gibi bütün hayatimizi belirleyen sözcüklerin anlami degisti,’ dedirten bir ‘yenilikçilik’ tutkusu kiliginda dolasiyor aramizda simdilerde. Bellegimizi kendi ellerimizle silisimiz, insanlasmaya deggin her kavramimizi, her özlemimizi (‘eskidi’ diyerek) piyasa tanrilarinin önüne firlatip atisimiz, bizi yetilerimizin en insanî olanindan, ‘yapabilme’ yetimizden soyuyor oysa. Bu kitapta Latin Amerika’nin iki yüzyillik isyan tarihi -önderlerinin agzindan- okura sunulurken, kita yoksullarinin sömürgecilige, emperyalizme ve günümüz neo-liberal kapitalizmine karsi sürdürdügü kesintisiz baskaldirinin köse taslarini veriliyor - ülke ülke ve kronolojik dizini içerisinde. Latin Amerikali devrimcilerin satirlarini okurken, Ispanyol sömürgeciliginin amansiz düsmani Simón Bolívar’in, Perulu komünist Carlos Mariátegui’nin antiemperyalizminde yeniden hayat buldugunu; Meksikali köylü isyanci Emiliano Zapata’nin, Nikaraguali gerilla önder Carlos Fonseca’nin agzindan bize seslendigine; Flora Tristan’in egemenlere olan öfke ve nefretinin Küba’da Haydée Santamaria’nin da aralarinda bulundugu gerillalarin baskiniyla Moncado Garnizonu’nun duvarlarinda patladigina tanik oluyoruz…”