Roma Hukukunda Hekim Ve Hekimin Sorumluluğu

Günümüzde hekimlerin başta olmak üzere sağlık personelinin hak ve yükümlülükleri, yasal sorumlulukları hem özel hukukun hem de ceza ve idare hukukunun düzenleme alanını oluşturmaktadır.

Bu çalışma Roma Hukukunda Hekim ve Hekimin Sorumluluğu başlığını taşımaktadır ve tarihî gelişim süreci içerisinde Roma'da hekimlerin ve vermiş oldukları hizmetlerin hukukî bakımdan ele alınması amacını taşımaktadır. Çalışma Roma Hukuku ile sınırlı olup konunun çağdaş hukuktaki durumu ve güncel tartışmalar kapsam dışında bırakılmıştır. Belki ileride devam çalışmalarında bu konu tekrar düşünülebilir. Bu çalışmanın kaynak taramaları Hamburg ve Münster Üniversitelerinde gerçekleşmiştir.

Insanlarin göçebe olarak herhangi bir topluluk olusturmadan yasadiklari ilk dönemden hemen sonra yerlesik yasama geçmeleri ile dünyanin degisik bölgelerinde farkli uygarliklar meydana gelmistir. Bu uygarliklar içinde belirli bir tip anlayisi konusundaki ilk gelismeler M.Ö. 4000?li yillar civarinda Mezopotomya da ortaya çikmistir. M.Ö. 2000?li yillarda Misir ve Girit?te yine M.Ö. 1000?li yillarda ise Eski Yunan?da Tip ile ilgili gelismeler söz konusu idi. Bu gelismenin ilk asamasi halk arasinda bir hastaligin toplum içinde önceden bilinen bir yöntemle veya büyücü hekim olarak bilinen kisiler tarafindan tedavi edilebilecegi anlayisi yerlesmisti. Antik Çagda, bir hastanin ve hastaligin iyilestirilmesi baglaminda üç genel asamadan söz edebiliriz. Ilk olarak dogaüstü güçlerin hastaliklara sebep olduguna inanilmasi ve iyilesme adina da yine bu dogaüstü güçlere basvurma ve onlardan yardim isteme asamasidir. Sonrasinda büyücü iyilestiricilerin bir hastayi iyilestirebilecegine inanilmasi ve son asamada hastaligin vücutta yer alan bir araz nedeniyle ortaya çiktiginin kabul edilmesi ve buna göre bir beklenti içine girilmesi olarak kisaca açiklayabiliriz.