Bilinçaltı

Daha önce anlattiklarimda eksik bir taraf kalmamasi için sunu da ekleyeyim ki, tedavi çalismalarimda daha bastan beri ipnotik telkinin yani sira bir baska çesit ipnotizma uygulamasindan yararlaniyordum. Bu da bana, hastadan, hastalik arazinin olusumuyla ilgili, çokluk onun ayik durumda hiç ya da gerektigi gibi animsayamadigi bilgiler alma olanagini sagliyordu. Uyguladigim ipnotizma teknigi, sadece hastaya yapmasi ya da yapmamasi gereken bir seyin telkininden daha etkili bir yol olmakla kalmayip, hekimin bilip ögrenme merakini da gideren bir yöntemdi; çünkü o monoton telkin çabalariyla ortadan kaldirmaya çalistigi hastalik arazinin nasil olustugunu bilmek hekimin nihayet hakkiydi.
Söz konusu ipnotik yöntemi uygulamaya baslamam ise söyle olmustu: Daha Brücke'nin laboratuvannda çalisirken Dr. Josef Breuer'le tanismistim; Viyana'nin en hatiri sayilir ev hekimlerinden biriydi Breuer; beri yandan, geçmiste bir sürü bilimsel arastirilarda bulunmus, solunum fizyolojisi ve denge organiyla ilgili kalici degerde birden çok eser vermisti. Benden on dört yas büyük harikulade zeki bir adamdi. Çok geçmeden aramizdaki iliski bir içtenlik kazanarak dostluga dönüstü ve Breuer hayatin çetin durumlarinda bana hep yardim elini uzatan biri oldu. Bilimsel alandaki çabalarimizin ürünlerini kendisiyle paylasmaya alismistik. Bunda da kazançli çikan tabi bendim. Ancak sonradan psikanalizi gelistirip ortaya koymam, Breuer'in dostlugunu yitirmeme yolaçti. Gerçi böyle bir bulusun karsiligini bu kadar agir ödemek kolay olmadi benim için. Ancak ister istemez buna katlanmam gerekiyordu.